රැය ගෙවේ- සඳත් නිවේ...දුරයි ජීවිතේ

අත්දැකීමක් නොවී අත්දැකීමක් වුණු අතථ්‍ය යථාර්ථයක කතාවක් මේක. පෙම්වතුන්ට රාත්‍රිය බොහොම කෙටියි. නමුත් විඳවමින් විඳින ප්‍රේමයේ පරාජිතයන් ට රාත්‍රිය කොයි තරම් නපුරුකම් කරනවද?  නිදි නැති ව අඳුරට ඔරවගෙන, එහෙමත් නැත්නම් හිතේ කළුවර කඳුළු වලින් සෝදා හරින්න හදන ඒ ජීවිත වල කතාව මට දැණුනු හැටි.෴
ඉකුත් කලකදි
ඇසිල්ලක් වුණු
රාත්‍රිය.....
නුඹ ඇයිද
මෙතරම්
දිගු ව නපුරු ව
සිත දවන්නේ....

එදා මතකය
මෙදා සිහිනෙකි
පුරා නිදි නැති
දෙනෙත් තෙත් කළ
මොහොතකින්
පෙම් කවක් බොඳ කළ
හිත් අතර
වැට කඩුළු ඉදි කළ

කුරුටු ගෑවෙන
කවි දෙපදයක
හිත ගිලන් වී
හඬා වැලපෙන
හඬක් ඇති බව
ලොවට නොදැනෙන
රාත්‍රිය නුඹ......
එපා එන්නට
අඳුරු කළුවර
මගෙ හිතට ගෙන......